Erbij horen, jezelf durven zijn en opvoeden vanuit je hart”

Stel je eens voor: je kind staat op het schoolplein. Ze ziet een groepje kinderen spelen en zou dolgraag mee willen doen. Toch blijft ze staan. De woorden “Mag ik meedoen?” blijven steken in haar keel. Ze voelt zich buitengesloten, misschien zelfs een beetje onzichtbaar.

Als ouder kan dit pijn doen om te zien. Je voelt de neiging om in te grijpen, maar je weet ook: dit is een stukje van háár weg. En tóch wil je er zijn, haar steunen, haar sterker maken.

Wanneer buitensluiten pijn doet

Buitengesloten worden raakt kinderen diep. Het gaat over iets fundamenteels: het verlangen om erbij te horen. Niet durven vragen om mee te doen komt vaak voort uit angst voor afwijzing. Wat kinderen dan nodig hebben is geen snelle oplossing, maar:

✨ Erkenning – “Dat voelde eenzaam hè, dat je er niet bij hoorde.”

✨ Veiligheid – een knuffel, nabijheid, weten dat ze niet alleen is.

✨ Oefening – samen rollenspelen: “Hoe kun je vragen of je mee mag doen?”

Zo leert je kind dat haar gevoelens gezien worden én dat er mogelijkheden zijn om toch een stapje te zetten.

Maar wat nu als je kind geen zelfvertrouwen heeft en het allemaal moeilijk vindt?

Zelfvertrouwen groeit in kleine stappen

Zelfvertrouwen lijkt soms iets wat kinderen wel of niet hebben, maar in werkelijkheid groeit het. Elke keer dat een kind ervaart: ik mag proberen, ook als het spannend is, wordt het sterker.

👉 Als ouder kun je helpen door:

• inzet te prijzen in plaats van alleen resultaat,

• fouten normaal te maken (“Iedereen leert door proberen”),

• herinneringen aan eerdere successen terug te halen (“Weet je nog dat je toen tóch vroeg of je mee mocht doen?”).

• 
  

Zelfvertrouwen is niet het altijd durven, maar het weten: ook als het misgaat, ben ik oké.

Er zijn natuurlijk nog veel andere dingen die een rol spelen bij zelfvertrouwen, het heeft allemaal met elkaar te maken, zoals hoe zit het met zelfstandigheid? hoe zit het met het durven loslaten als ouder? etc.

Hartgrondig opvoeden: terug naar verbinding

En dan kom je als ouder misschien ook jezelf tegen. Want hoe graag je ook wilt steunen, soms is het lastig om rustig te blijven. Misschien hoor je jezelf zeggen: “Je moet gewoon vragen!” terwijl je kind nog geen stap durft te zetten.

Opvoeden confronteert ons met onze eigen ongeduld, machteloosheid of onzekerheid. Precies dáárom is verbinding zo belangrijk – niet alleen met je kind, maar ook met jezelf.

In de oudertraining Hartgrondig Opvoeden leer je kijken voorbij het gedrag van je kind. Je ontdekt wat eronder zit – de emoties, de behoeften – én hoe je vanuit mildheid en stevigheid kunt reageren.Zodat je kind voelt: ik mag er zijn, precies zoals ik ben.

Tot slot

Buitengesloten worden, onzeker zijn, bang om te vragen – het hoort bij opgroeien. Maar met jouw steun, liefde en geduld leert je kind zichzelf stap voor stap steviger neer te zetten.

En weet: je hoeft het niet alleen te doen. Samen met andere ouders kun je oefenen, leren en groeien in Hartgrondig Opvoeden. Want uiteindelijk gaat het niet om perfecte antwoorden, maar om de verbinding die je steeds opnieuw maakt – met je kind én met jezelf.